مگر براي مصلحت نگه ندارم دلم را برود

وگر نه ناله ميكنم ، نمي گذارم ، برود

اگر هواي رفتنش زسر بدر نمي رود

فرصتي آنقدر كه من جان بسپارم ، برود

هميشه اشك حسرتم بدرقه ساز راه اوست

نشد ، كه پيش پاي او اشك نبارم ، برود

بقهر رفتنش ببين ، كه پا به پا همي كند!

مگر زلج برود خود هيچ نيارم ، برود

آن گل تازه را كه دل بهم فشردو مي رود

باري اگر نپمرد، به ، بر فشارم برود

يار روان و مهدي از عقبش به سر دوان

غصه مخور ليلا دل حزين نمي گذارد برود