سلام

سلام به انان که در ناکجاي عالمند.به انانكه در دل هميشه حاضر ولي غايب از نظرند. به ماه من و خورشيد تو.به عشق من و اميد تو.ياس من و ياس تو.

السلام و عليكم و رحمت الله

ميدانم كه نميداني وسعت بي انتهاي عشق مرا كه تا كجاست .

اما

ميدانم اين راه كه ميرويم بي همسفر اي عشق من خطاست.

زخم خنجر تزوير بر پيكر عشق ميزنند اما لبخند بزن كه شاهد صداقتت خداست.

حالي رسد به فرياد يا كه بگيرد دستت.

ان دست كه در فرازش هرگز نبيني دستي.

سلام

دردي كه گلوگير شد و زخمي كه به سينه چو زنجير شد و اشكي كه چكيده نشد... اما

فرياد كشيدم كه خدايا تو شنيدي ....و نشد.

غم فراق

بار الهي! مددي، چون دل ما از پا رفت
ساقي ما نرسيد و چه غمي بر ما رفت
عشق را من که طلب کرده بدم با زاري
دلبري داد که هوش همگان از جا رفت
دلبر ما که ز حسنش همه را مست کند
باده را زير لبم برد و سپس تنها رفت
سوزهايي که کشيدم ز بر دلبر خويش
همه مطلوب شدند و دل ما شيدا رفت
گر چه او کار ندارد که چه ما مي گوييم
دل بر اين مست شده چون دم او بر ما رفت
چشم او آب حيات و صوت وي نغمه ي ناز
از بر زلف و لبش هستي دل هم وا رفت
صابري کن دل من دست خدا يارت باد
که دل از دولت حق سرخوش و هم برنا رفت
من جز او ناز نديدم اندر اين چرخ بلند
که از او دست و دلم بي دل و پر معنا رفت
دل من شوخ ز خود وا کن و مطرب بطلب
که از اين دلبر دردانه به ما غم ها رفت
مطربم گو که زند چنگ و هم آواز کند
که از اين عشق ز غم سوزم و دل والا رفت
تهنيت باد ز اين غم به دل تو ، آتش
که گر از عشق نسوزي دم تو سرما رفت

سلام ليلا جان

زيبا و با احساس و مثل هميشه پر از رازهاي پنهاني

خيلي قشنگ شده نتيجه مشاعرتون

موفق باشي

دوست دارم

سلام بهانه عزيز خوبي ؟

با اجازه مطلبتان را با اسم دزد عشق در آدرس زير با اسم و آدرس سايت خوبتان منتشركردم.

با سپاس دكتر رحمت سخني از مركز آموزشي درماني امام خميني (ره) اروميه :

دزد عشق !!!

نوشته : بهانه

بغض هاي شکسته ام گلوگير شده

اشکي که نيامدست تبخير شده

درد دل من راه گلو بگرفته

آهم به ميان سينه زنجير شده

کودست شفا بخش دل غمگينم؟

تا اينکه شفا دهي کمي دير شده

گر سوز دل غمزده ام گوش کني

اين سينه . قرباني تزوير شده

((اين شعر تبادلي بين دلهاست . دلهايي که ميفهمند))

مگر براي مصلحت نگه ندارم دلم را برود

وگر نه ناله ميكنم ، نمي گذارم ، برود

اگر هواي رفتنش زسر بدر نمي رود

فرصتي آنقدر كه من جان بسپارم ، برود

هميشه اشك حسرتم بدرقه ساز راه اوست

نشد ، كه پيش پاي او اشك نبارم ، برود

بقهر رفتنش ببين ، كه پا به پا همي كند!

مگر زلج برود خود هيچ نيارم ، برود

آن گل تازه را كه دل بهم فشردو مي رود

باري اگر نپمرد، به ، بر فشارم برود

يار روان و مهدي از عقبش به سر دوان

غصه مخور ليلا دل حزين نمي گذارد برود